Vietnam
Door: Eveline Sintnicolaas
Blijf op de hoogte en volg Eveline
14 April 2011 | Vietnam, Can Tho
Hallo allemaal!
In Sapa ben ik achterop de scooter gegaan bij Zum, een taxi-moto driver, die mij veel mooie plekjes heeft laten zien. Onderweg zijn we op verschillende plekken gestopt zodat ik door de dorpjes/moerassen kon lopen. Aan de hand gehouden door de local people, die allemaal dezelfde vragen uit hun hoofd stappen; how old are you? Are you married? You have brothers or sisters?
Een vrouwtje nodigde mij uit om bij haar te komen slapen die nacht. Ik kreeg haar telefoonnummer en we hadden afgesproken dat ik zou komen eten en slapen als ik klaar was met de rest van mijn tocht. Na een uurtje werd ik al gebeld met de vraag of alles goed was en of het nog door ging. Mij leek het onwijs gaaf om het echte leven van zo dicht bij te mogen meemaken, dus het ging door! Het was even terug naar de middeleeuwen; het huis was meer een grote schuur waar de kippen en varkens af en toe doorheen scharrelden. In het midden was er een vuurtje waar boven in grote zwartgeblakerde pannen gekookt werd. Ik sliep wel in een echt bed en met gelukkig twee dikke dekens, want het was kouddd!! Het vrouwtje wat mij uitnodigde kon best goed engels (geleerd van de toeristen) en zij kon mij daarom veel vertellen over bepaalde gewoontes ed. Voor het huis waar ze nu in wonen had ze bijvoorbeeld 5 varkens moeten slachten. Ze maakte eten voor iedereen die meehielp aan de bouw. Het was echt een mooie ervaring om zo gastvrij te worden ontvangen en te zien hoe zij daar leven.
Ze belt mij trouwens nog regelmatig op om te vragen hoe het gaat haha.
Ik ben daarna verder gereisd naar het zuiden en heb een tussenstop gemaakt in Ninh Binh, waar ik een fiets heb gehuurd en door verlaten dorpjes en felgroene rijstvelden ben gefietst, heel mooi. En vanuit daar ben ik doorgegaan naar Hoi An, waar de zon weer volop scheen en ik lekker een paar dagen op het strand heb gelegen.
Toen ben in een bus gestapt met als eindbestemming Saigon. Na maarliefst 24 uur in de bus werd ik weer omringd door toeterende scooters en straatverkopers. Ik ben daar nog naar een museum geweest over de Vietnam Oorlog, die hier bekend staat als the American War. Heel indrukwekkend. Je krijgt letterlijk te zien wat er zich heeft afgespeeld en wat de gevolgen daarvan waren met harde feiten en confronterende foto's.
Afgelopen zaterdag heb ik voor even de laatste bus gepakt naar Can Tho, waar ik nu in een internetcafeetje zit. Can Tho is mijn thuis voor de komende 7 weken waarin in vrijwilligerswerk ga doen. Ik woon samen met 5 andere vrijwilligers in een huis net buiten het centrum en ik heb een fiets gekregen, waarmee ik iedere dag naar de projecten fiets.
Samen met Lily, mijn kamergenootje, ga ik 3x in de week Engelse les geven aan ons klasje, wat bestaat uit 7 kinderen rond de 10 jaar. Daarnaast ga ik 3x per week naar het weeshuis in de stad, waar we vooral aandacht geven aan gehandicapte kinderen, zowel lichamelijk als geestelijk, en ook veel knuffelen met de babies en peuters.
Vanmiddag ben ik naar het ziekenhuis geweest, waar ik heb geholpen met het eten koken voor de patienten en arme mensen uit de omgeving en waar ik ook de vietnameze vrijwilligers Engels leer. Ik heb al een blaar op mijn vinger van het snijden van de groentes met een groot ijzeren hakmes haha.
De volgende keer ga ik verder in op de verschillende projecten en zal ik proberen een beeld te schetsen van hoe het hier eruit ziet en er aan toe gaat!
Ik heb het in ieder geval heel goed hier en vind het een fijn gevoel dat ik voorlopig op 1 plek zit. De mensen om mij heen, zowel in het huis als op de projecten zijn ook heel leuk, dus vermaak mij goed!
Ik ga nu slapen.x
In Sapa ben ik achterop de scooter gegaan bij Zum, een taxi-moto driver, die mij veel mooie plekjes heeft laten zien. Onderweg zijn we op verschillende plekken gestopt zodat ik door de dorpjes/moerassen kon lopen. Aan de hand gehouden door de local people, die allemaal dezelfde vragen uit hun hoofd stappen; how old are you? Are you married? You have brothers or sisters?
Een vrouwtje nodigde mij uit om bij haar te komen slapen die nacht. Ik kreeg haar telefoonnummer en we hadden afgesproken dat ik zou komen eten en slapen als ik klaar was met de rest van mijn tocht. Na een uurtje werd ik al gebeld met de vraag of alles goed was en of het nog door ging. Mij leek het onwijs gaaf om het echte leven van zo dicht bij te mogen meemaken, dus het ging door! Het was even terug naar de middeleeuwen; het huis was meer een grote schuur waar de kippen en varkens af en toe doorheen scharrelden. In het midden was er een vuurtje waar boven in grote zwartgeblakerde pannen gekookt werd. Ik sliep wel in een echt bed en met gelukkig twee dikke dekens, want het was kouddd!! Het vrouwtje wat mij uitnodigde kon best goed engels (geleerd van de toeristen) en zij kon mij daarom veel vertellen over bepaalde gewoontes ed. Voor het huis waar ze nu in wonen had ze bijvoorbeeld 5 varkens moeten slachten. Ze maakte eten voor iedereen die meehielp aan de bouw. Het was echt een mooie ervaring om zo gastvrij te worden ontvangen en te zien hoe zij daar leven.
Ze belt mij trouwens nog regelmatig op om te vragen hoe het gaat haha.
Ik ben daarna verder gereisd naar het zuiden en heb een tussenstop gemaakt in Ninh Binh, waar ik een fiets heb gehuurd en door verlaten dorpjes en felgroene rijstvelden ben gefietst, heel mooi. En vanuit daar ben ik doorgegaan naar Hoi An, waar de zon weer volop scheen en ik lekker een paar dagen op het strand heb gelegen.
Toen ben in een bus gestapt met als eindbestemming Saigon. Na maarliefst 24 uur in de bus werd ik weer omringd door toeterende scooters en straatverkopers. Ik ben daar nog naar een museum geweest over de Vietnam Oorlog, die hier bekend staat als the American War. Heel indrukwekkend. Je krijgt letterlijk te zien wat er zich heeft afgespeeld en wat de gevolgen daarvan waren met harde feiten en confronterende foto's.
Afgelopen zaterdag heb ik voor even de laatste bus gepakt naar Can Tho, waar ik nu in een internetcafeetje zit. Can Tho is mijn thuis voor de komende 7 weken waarin in vrijwilligerswerk ga doen. Ik woon samen met 5 andere vrijwilligers in een huis net buiten het centrum en ik heb een fiets gekregen, waarmee ik iedere dag naar de projecten fiets.
Samen met Lily, mijn kamergenootje, ga ik 3x in de week Engelse les geven aan ons klasje, wat bestaat uit 7 kinderen rond de 10 jaar. Daarnaast ga ik 3x per week naar het weeshuis in de stad, waar we vooral aandacht geven aan gehandicapte kinderen, zowel lichamelijk als geestelijk, en ook veel knuffelen met de babies en peuters.
Vanmiddag ben ik naar het ziekenhuis geweest, waar ik heb geholpen met het eten koken voor de patienten en arme mensen uit de omgeving en waar ik ook de vietnameze vrijwilligers Engels leer. Ik heb al een blaar op mijn vinger van het snijden van de groentes met een groot ijzeren hakmes haha.
De volgende keer ga ik verder in op de verschillende projecten en zal ik proberen een beeld te schetsen van hoe het hier eruit ziet en er aan toe gaat!
Ik heb het in ieder geval heel goed hier en vind het een fijn gevoel dat ik voorlopig op 1 plek zit. De mensen om mij heen, zowel in het huis als op de projecten zijn ook heel leuk, dus vermaak mij goed!
Ik ga nu slapen.x
-
14 April 2011 - 15:41
Elmo:
Klinkt gaaf man, zo in je eentje in een vreemd land met al die spleetogen waar je dan ineens thuis bij gaat slapen.. veel succes met je vrijwilligerswerk en tot over 7 weken! x -
14 April 2011 - 16:15
Moon:
30 days of tubing!!!! Haha wat een gekke huis.. Ben nu in Luang Prabang, nieuwjaar aan het vieren het kwam goed uit dat ik nog een drybag had vanuit VV want het is hier een groot wategvecht in de stad, naast de verf en bloem (waar je mee bakt). Heb je ook nieuwjaar daar?
Spreek je xx -
14 April 2011 - 20:16
Daniëlle:
Gezellig om weer een nieuw verhaal van je te lezen.
Ik probeer me een voorstellig te maken van hoe je het daar nu hebt, hoe je les geeft en hoe je kookt en zo. Kon ik maar even om een hoekje bij je kijken. Je hebt je draai daar gevonden en dat is fijn om te horen. Veel succes met alles wat je daar doet.
Kus, Daniëlle -
15 April 2011 - 18:09
Simone:
lekker verhaal weer eef! kijk weer uit naar je volgende verhaal en mail :)
LY xx -
18 April 2011 - 07:25
Ernst-Jan:
Mooi verhaal weer. Bijzonder om van dichtbij mee te maken hoe ze daar echt leven en niet alleen het toeristenplaatje ziet. De afteltikker van je terugkomst lijkt wel steeds sneller te gaan. Geniet dus extra van deze laatste weken! Groetjes van ons allemaal. -
22 April 2011 - 17:11
Titia:
Hoi Eef, geweldig wat je allemaal meemaakt, ik heb bewondering voor je. Het lijkt met toch wel een heel andere wereld dan Australie. Indrukwekkend wat je dan meemaakt met zo'n vrouwtje dat je bij haar thuis uitnodigt, dat vergeet je nooit meer. Veel succes met je laatste plek, zal ongetwijfeld weer een waardevolle ervaring zijn.
Het weer is hier nu even mooi als bij jou, met Pasen bbq-en, dan kunnen we niet zo vaak. Liefs, Titia en de rest van de familie -
24 April 2011 - 10:50
Anouk:
Besseltjeeee!! Wat klinkt het allemaal cool zeg! Heel gaaf dat je ook gewoon bij zo'n vrouwtje gaat slapen dan! Zou ik heel moeilijk vinden haha! En dat vrijwilligerswerk wordt natuurlijk ook een hele ervaring!! Heb zin om weer te chillen in NL maar voor nu geniet nog lekker!!!!!!! (in NL is alles nog precies hetzelfde haha maar wel heeeeel lekker weer!! :)) Nou nog heel veel plezier lieve eef en ik spreek je gauw!
Dikke Kus -
24 April 2011 - 11:21
Papa En Mama:
Lieve Eefje, fijn om je net weer even gesproken te hebben. Het Is Pasen, Floor is thuis en Koen komt straks. We missen je, maar het is fijn te weten dat je het goed maakt. We zijn trots op wat je allemaal doet in je vrijwilligerswerk. Leuk om nu ook foto's te kunnen zien uit Vietnam. Ze laten de sfeer goed zien.
We love you. Dikke kus van ons allemaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
